In 2003 is Michaël Hiep begonnen met een serie kleinere schilderijen (30 x 40 cm) met als overkoepelende titel: ‘Dagdromen’.
Deze dagdromen zijn ideeën, voorstellingen, associaties of filosofieën die ieder moment van de dag plotseling kunnen opdoemen in zijn geest om zich daar te nestellen, wachtend op de verlossende olieverf. Wij zien dan taferelen die anekdotisch, humoristisch, symbolisch en soms ook absurdistisch zijn.
Hiep: “Tijdens het schilderen vinden soms in m’n hoofd momenten van stilte plaats; een dromerig schemergebied terwijl het werk gewoon doorgaat. Juist in die stiltes, als het denken even lijkt stopgezet, hoor ik woorden, korte zinnen, zie ik beelden, volstrekt onvoorspelbaar. Dit zijn de aanzetten tot nieuwe schilderijen. Deze flitsen noem ik dagdromen. Ze werken vervreemdend maar kennen meer samenhang en realiteitszin dan slaapdromen. Voorheen schreef ik ze in een schrift op, nu werk ik ze uit, wat mij veel voldoening geeft.”
In deze dagdromen vinden wij Michaëls respect voor de schepping terug terwijl de relativering van ons eigen bestaan vaak aan de oppervlakte komt. Dit leidt tot soms een glimlach of een schokje, een korte herkenning of een gevoel van mededogen, altijd wordt de kijker even geschud, de dagdroom biedt een nieuwe impuls.
